Ο Στέλιος Καζαντζίδης (1931-2001) ήταν Έλληνας λαϊκός τραγουδιστής.
Συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους τραγουδιστές του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού.
Γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου 1931 στη Νέα Ιωνία και πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου 2001. Μητέρα του ήταν η Χατζίδαινα. Ήταν πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία. Από αυτή άκουγε ως παιδί τα λαϊκά τραγούδια που έφεραν οι πρόσφυγες και από τη γιαγιά του -όπως έλεγε ο ίδιος- πήρε τις τεχνικές, τις αναπνοές, το κλάμα στη φωνή… Ο πρώτος άνθρωπος που εκτίμησε την φωνή του ήταν κάποιο αφεντικό του, που καθώς τον άκουσε την ώρα της δουλειάς του χάρισε μια κιθάρα. Δάσκαλος του Καζαντζίδη υπήρξε ο Στέλιος Χρυσίνης, ένας τυφλός συνθέτης.
Ο πατέρας του Χαράλαμπος, χτίστης στο επάγγελμα ήταν στα χρόνια της κατοχής ενεργός στην Εθνική Αντίσταση, οργανώθηκε στις τάξεις του ΕΛΑΣ και δούλεψε για την Επιμελητεία του Αντάρτη (ΕΤΑ). Στα χρόνια του εμφυλίου δολοφονήθηκε από παρακρατικούς αντικομμουνιστές. Ο έφηβος Καζαντζίδης αναγκάζεται να κάνει πολλές δουλειές για να βγάλει το μεροκάματο. Δουλεύει σε εργοστάσια, υφαντουργεία, πουλάει τσιγάρα και κρύο νερό σε κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας. Άσχημη εμπειρία για τον Καζαντζίδη η στρατιωτική του θητεία στο Διόνυσο Αττικής. Κατά τη στρατιωτική του θητεία ορίστηκε υπεύθυνος σε τάγμα μουλαράδων και εκεί μια κλωτσιά στα γεννητικά του όργανα, του στέρησε την πατρότητα.
Μεγαλώνοντας, δούλεψε σ’ ένα εργοστάσιο στη Νέα Ιωνία. Μία μέρα, τον φωνάζει το αφεντικό του και του λέει ότι έχει καταπληκτική φωνή και του κάνει δώρο μία κιθάρα. Ο Στέλιος, όσε ώρες δεν δούλευε, καθόταν στο σπίτι και προσπαθούσε να μάθει τραγούδια στην κιθάρα. Μια μέρα, κάποιος περαστικός τον άκουσε και του πρότεινε να τραγουδήσει στην ταβέρνα του. Έτσι, έγινε η αρχή…
Το 1950 εμφανίστηκε για πρώτη φορά επαγγελματικά στην Κηφισιά. Δύο χρόνια αργότερα έκανε και την πρώτη ηχογράφησή του στην Columbia, με το τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα «Για μπάνιο πάω», που όμως δεν πούλησε. Ήταν ένα τραγούδι γραμμένο για τον καύσωνα που επικρατούσε εκείνο το καλοκαίρι στην πρωτεύουσα. Ο δίσκος δεν πούλησε γιατί μιμήθηκε τη φωνή του Πρόδρομου Τσαουσάκη και η καριέρα του Στέλιου Καζαντζίδη θα έσβηνε πριν καλά-καλά αρχίσει.
Αυτός που αντιλήφθηκε τις δυνατότητες της φωνής του Καζαντζίδη ήταν ο συνθέτης Γιάννης Παπαϊωάννου. Το τραγούδι του «Οι βαλίτσες» γίνεται μεγάλη επιτυχία και το φαινόμενο Καζαντζίδης αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά.
Από εκεί και πέρα ξεκίνησε μία σειρά επιτυχιών και συνεχής άνοδος, με εμφανίσεις σε γνωστά λαϊκά κέντρα της εποχής. Τότε έρχεται και η γνωριμία, ο αρραβώνας, αλλά και η συνεργασία με την Καίτη Γκρέυ, ως το καλοκαίρι του 1957. Σουξέ της εποχής, το «Απόψε φίλα με» του Μανόλη Χιώτη, ένα ντουέτο του Στέλιου Καζαντζίδη με την Καίτη Γκρέυ. Μετά από αυτό χώρισαν.
Η επόμενη οκταετία (1957-1965) είναι ίσως η πιο γόνιμη και δημιουργική περίοδος για τον Στέλιο Καζαντζίδη. Η γνωριμία του με τη Μαρινέλλα στη Θεσσαλονίκη εξελίχθηκε σε μια λαμπρή συνεργασία. Μαζί έκαναν μεγάλες επιτυχίες με κορυφαίους συνθέτες (Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Χιώτης, Καλδάρας, Παπαγιαννοπούλου, Βίρβος, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Λεοντής, Ξαρχάκος, Λοΐζος, Μαρκόπουλος κ.ά.) και εμφανίστηκαν στα μεγαλύτερα λαϊκά κέντρα.
Το Μάιο του 1966 αποφάσισαν να ενωθούν και στη ζωή. Ο γάμος τους μπορεί να μην άντεξε στο χρόνο, αλλά έμειναν για πάντα φίλοι. Έπειτα από χρόνια, ο Καζαντζίδης γνώρισε και παντρεύτηκε την κυρά-Βάσω, την οποία ο χαρακτήριζε ως «θησαυρό».
Τo 1965 κι ενώ βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του, αποφάσισε να εγκαταλείψει τα νυχτερινά κέντρα. Τήρησε την επιλογή του αυτή ως το τέλος της ζωής του και η μόνη επαφή με το κοινό ήταν μέσω των δίσκων του. Για κάποιο διάστημα και αυτή η επικοινωνία διακόπηκε, λόγω προβλημάτων που είχε με τη δισκογραφική εταιρεία «Μίνως».
Πιο συγκεκριμένα, τον Οκτώβρη του 1965, Καζαντζίδης, Μαρινέλλα και ο Μανώλης Αγγελόπουλος προετοιμάζουν συναυλίες, που τελικά δε θα πραγματοποιηθούν, αφού λίγους μήνες αργότερα ο Καζαντζίδης πήρε τη μεγάλη απόφαση να σταματήσει τις ζωντανές εμφανίσεις σε κέντρα. Αιτία είναι η αποστροφή του για την κατάσταση που επικρατούσε στα νυχτερινά κέντρα. Χαρακτηριστικά η Μαρινέλλα αναφέρει πως μόνον στο μαγαζί που ο Καζαντζίδης δούλευε απαγορευόταν (από τον ίδιο φυσικά) οι τραγουδίστριες να κάθονται στα τραπέζια των εύρωστων οικονομικά πελατών. Η αποχώρηση του Καζαντζίδη από το πάλκο, «…αποτελεί την πιο δραματική μορφή σιωπηλής διαμαρτυρίας απέναντι σε ένα αμείλικτο σύστημα διαπλοκής από νεόπλουτους θαμώνες, αφεντικά της δισκογραφίας και μπράβους της νύχτας…»
Ο Καζαντζίδης με τη Μαρινέλλα και τον ποδοσφαιριστή Μίμη Παπαϊωάννου φτάνουν στη Γερμανία για συναυλίες. Η υποδοχή που τους επιφυλάσσουν οι ομογενείς είναι συγκινητική. Μαζί τους ο νεαρός -τότε- δεξιοτέχνης του μπουζουκιού Χρήστος Νικολόπουλος. Την ίδια εποχή ο Καζαντζίδης και ο Χρήστος Κολοκοτρώνης (μουσική και στίχους αντίστοιχα) δημιούργησαν τον ύμνο της ΑΕΚ που ερμήνευσε ο Παπαϊωάννου: “Νικήστε, νικήστε”.
Είχε προηγηθεί στα 1959 δικαστική διαμάχη του Καζαντζίδη με την δισκογραφική εταιρεία COLUMBIA, με αφορμή τις, μεγάλου μεγέθους, πωλήσεις του τραγουδιού “Μαντουμπάλα”πωλήσεις ρεκόρ, που την εποχή εκείνη αγγίξανε τις 100.000. Στην άλλη όψη του ίδιου δίσκου, περιλαμβάνεται το “Δυο πόρτες έχει η ζωή”, σε μουσική του ίδιου του Καζαντζίδη. Παρά τις χωρίς προηγούμενο πωλήσεις και τη στιγμή που η εταιρεία έβγαζε εκατομμύρια από το συγκεκριμένο δισκάκι, ο ίδιος ο τραγουδιστής πήρε λιγότερες από 1000 δραχμές. Αυτό συνέβη καθώς οι τραγουδιστές τότε πληρώνονταν ένα εφάπαξ ποσό για τον κάθε δίσκο και δεν λάμβαναν ποσοστά από τις πωλήσεις. Στον Καζαντζίδη χρωστάνε πολλά οι σύγχρονοι τραγουδιστές αφού πρώτος αυτός διεκδίκησε για τον κλάδο του ποσοστά και η προσπάθεια του είχε θετικό αποτέλεσμα.
Στα 1969 αποφασίζει να αποσυρθεί για περίπου 2 χρόνια από την δισκογραφία. Τότε είναι που κάνει και την προσπάθεια να δημιουργήσει τη δική του εταιρεία, την “STANDAR” αλλά τα κατεστημένα συμφέροντα και η λογοκρισία στα χρόνια της Χούντας των Συνταγματαρχών δεν τον αφήνουν. Την ίδια μοίρα είχαν και οι όποιες άλλες επιχειρηματικές κινήσεις, όπως η εκτροφή βατράχων, το ούζο “Υπάρχω” που κυκλοφόρησε αργότερα κτλ.
Στα τέλη του 1975 έρχεται ο δίσκος “Υπάρχω”. Χρήστος Νικολόπουλος και Πυθαγόρας υπογράφουν την αποχώρηση του Στέλιου από τη δισκογραφία για δώδεκα χρόνια. Επιστρέφει το 1987 με το δίσκο (τον τελευταίο στη MINOS) “Ο δρόμος της επιστροφής”. Ακολουθεί ο δίσκος “Ελεύθερος” στην Polygram. Οι δίσκοι του γίνονται χρυσοί και πλατινένιοι κάνοντας ρεκόρ πωλήσεων. Στη δισκογραφία επανήλθε, έπειτα από 12 χρόνια απουσίας, το 1987, συνεργαζόμενος με τους Τάκη Σούκο, Λευτέρη Χαψιάδη, Θανάση Πολυκανδριώτη, Θοδωρή Καμπουρίδη, Μάκη Ερημίτη, Αντώνη Βαρδή, Σώτια Τσώτου και άλλους άξιους δημιουργούς. Τελευταίο τραγούδι που ερμηνεύει λίγους μήνες πριν εισαχθεί στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών (με καρκινώματα στον εγκέφαλο) είναι το “Έρχονται χρόνια δύσκολα” και το δίσκο αυτό, που ήταν και το κύκνειο άσμα του καλλιτέχνη, τον προλογίζει απευθύνοντας χαιρετισμό στους θαυμαστές του.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, τραγούδησε δημιουργίες μεγάλων συνθετών (Άκης Πάνου, Γιάννης Παλαιολόγου, Απόστολος Καλδάρας, Μανώλης Χιώτης, Μίκης Θεοδωράκης, Θοδωρής Δερβενιώτης, Χρήστος Λεοντής, Τάκης Σούκας, Θανάσης Πολυκανδριώτης, Μπάμπης Μπακάλης, Χρήστος Νικολόπουλος, Γιώργος Μητσάκης, Βασίλης Τσιτσάνης, Σταύρος Ξαρχάκος, Μάνος Λοΐζος, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιώργος Ζαμπέτας κα) και στιχουργών (Κώστας Βίρβος, Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Τάσος Λειβαδίτης, Δημήτρης Χριστοδούλου, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Πυθαγόρας, Σώτια Τσώτου, Χρήστος Κολοκοτρώνης, Ευάγγελος Ατραΐδης, Βάντα Κουτσοκώστα κα).
Πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου 2001, σε ηλικία 70 ετών, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.
Ο Στέλιος Καζαντζίδης υπήρξε ένας από τους λίγους τραγουδιστές, που κέρδισαν αδιαφιλονίκητα τον τίτλο του λαϊκού ερμηνευτή, αγαπήθηκε φανατικά, μπήκε στις καρδιές και στα σπίτια των ανθρώπων, τραγουδήθηκε όσο λίγοι και χάρισε το αίσθημα της οικειότητας σε όσους ένιωσαν ότι τραγουδά για εκείνους.
Με τη μοναδική υφή της φωνής του κατάφερε να εκφράσει τις αγωνίες, τους φόβους, αλλά και τις ελπίδες μιας ολόκληρης γενιάς ανθρώπων, για τους οποίους η επιβίωση δεν ήταν και τόσο αυτονόητη. Οικονομικά και κοινωνικά αποκλεισμένοι, πρόσφυγες, εργάτες, όλοι αγωνιστές της καθημερινότητας αναζητούσαν στα τραγούδια του παρηγοριά για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν καθημερινά. Και το κοινό του, βέβαια, δεν σταματούσε μόνο σε αυτούς.
Δισκογραφία
1955 – Στέλιος Καζαντζίδης
1959 – Ο Ένας
1965 – Τραγουδήστε μαζί μου
1965 – Καταχνιά
1967 – Αναπολώντας
1968 – Καζαντζίδης – Μαρινέλλα
1969 – Νυχτερίδες κι αράχνες
1970 – Ένα γράμμα
1970 – Η στεναχώρια μου
1971 – Στέλιος Καζαντζίδης Νο 3
1971 – Στιγμές
1972 – Ο Γυρισμός
1972 – Στέλιος Καζαντζίδης Νο 4
1973 – Γυάλινος κόσμος
1973 – Το δρoμολόϊ της ζωής
1974 – Καζαντζίδης – Γκρέυ – Πάνου
1974 – Η ζωή μου όλη
1974 – Στην Ανατολή
1975 – Στέλιος Καζαντζίδης Νο 5
1975 – Τα Ρεμπέτικα
1975 – Υπάρχω
1976 – Στέλιος Καζαντζίδης Νο 6
1977 – Σε Δημοτικά τραγούδια
1977 – Καινούριοι κόσμοι
1977 – Στέλιος Καζαντζίδης Νο 7
1977 – Στέλιος Καζαντζίδης Νο 8
1978 – 14 Χρυσές Επιτυχίες Νο2
1978 – Τραγουδάει Κώστα Βίρβο
1978 – Μοναξιά μου
1980 – Τραγουδά Πυθαγόρα
1981 – Τα τραγούδια της Ανατολής
1981 – Τραγούδια 1951-1963
1981 – Τραγούδια 1961-1963
1982 – Τραγουδά Μπάμπη Μπακάλη
1982 – 15 Μεγάλες Επιτυχίες
1984 – Τραγουδά Βασίλη Τσιτσάνη
1985 – Ανέκδοτα τραγούδια απ΄ τις 33 στροφές
1985 – Μία Γυναίκα έφυγε
1985 – Για πάντα 1952-1963 Νο 2
1987 – Ο δρόμος της επιστροφής
1987 – Λαϊκοί Βάρδοι
1987 – Καζαντζίδης-Μπιθικώτσης-Μαζί
1988 – Τα τραγούδια της ζωής μου 7 Cd
1988 – Οι Μεγαλύτερες Επιτυχίες του No 1
1988 – Τώρα
1988 – Ελεύθερος
1988 – Τραγούδια από 45 & 78 στροφές 2 Cd
1989 – Ότι δεν είπα
1991 – Οι Μεγαλύτερες Επιτυχίες του 2 Cd
1991 – Τα Τραγούδια Της Αμερικής (Καζαντζίδης – Μαρινέλλα)
1991 – Οι Μεγαλύτερες Επιτυχίες του No 2
1992 – Βραδιάζει
1992 – Αυτή είναι η ζωή μου 2 Cd
1993 – Τα αηδόνια του Πόντου
1993 – Οι πρώτες Αυθεντικές εκτελέσεις
1993 – Ανέκδοτα τραγούδια από τις 33 στροφές No 3
1993 – Ένα γλέντι με το Στελλάρα 1
1993 – Ένα γλέντι με το Στελλάρα 2
1993 – Η Ελλάδα του Στέλιου και του Στράτου
1993 – Συναπάντεμαν
1993 – Τα τσιφτετέλια του Στέλιου και του Μανώλη
1994 – Τα πορτραίτα Της Μίνως ΕΜΙ 4
1994 – Και που Θεός
1994 – Δισκογραφία Τσιτσάνη Νο 10
1995 – Οι Μεγάλες Επιτυχίες (Καζαντζίδης – Μαρινέλλα)
1995 – Τα Βιώματα μου
1996 – Μέσα από τις 45 στροφές
1996 – Τραγούδια Από τις 45 Στροφές
1996 – Αλλοτινές μου Εποχές
1996 – Αφιέρωμα
1996 – Εξ Ανατολών το μέλος
1996 – Μεγάλες Επιτυχίες 2 Cd
1997 – Τραγούδια Από τις 45 Στροφές No 2
1997 – Πατρίδα`μ αραεύω σε
1997 – 12 Ερωτικές στιγμές
1998 – Τα Ζεϊμπέκικα του Στέλιου
1999 – Τραγουδώ
2000 – Τραγούδια Από τις 45 Στροφές No 3
2000 – Η Φωνή του όλη
2000 – Όταν η φωνή φτάνει το θρύλο
2000 – Έρχονται χρόνια δύσκολα
2000 – Ποντιακά
Συλλογές που κυκλοφόρησαν μετά τον θάνατό του
2001 – Μεγάλοι ερμηνευτές 5 Cd
2001 – Υπάρχω για Εσάς
2002 – Τα Καλύτερα 2 Cd
2002 – Τραγουδά Μανώλη Χιώτη
2002 – Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ
2003 – Αυτή η νύχτα μένει
2003 – Για πάντα κοντά μας 4 Cd
2003 – Μεγάλα τραγούδια
2003 – Ερμηνεύει Βασίλη Τσιτσάνη
2003 – Απ΄ έξω απ΄ τις φυλακές
2003 – Έχασα τον άνθρωπο μου
2003 – Όπως Ραγίζει Το Γυαλί
2003 – Πάρε φωτιά και κάψε με
2003 – Τα τραγούδια της Μάνας
2003 – Τα πικραμένα χείλη μου
2004 – Πάω στην Αυστραλία
2004 – Η Χαριστική βολή
2004 – Τα πιό ωραία χρόνια μου
2005 – Αυτή η νύχτα μένει 40 Μεγάλες Επιτυχίες 2 Cd
2005 – Χίλιες Νύχτες όμορφες
2005 – Σε τραγούδια της Ευτυχίας
